Van mijn kinderen mag ik geen podcast beginnen. Ook geen You Tube kanaal. Dat ik een website heb waar ik te hooi en te gras wat tekstjes op plemp is al erg genoeg. En al die foto’s van mij op het internet? Da’s over het randje van wat kan maar omdat de foto’s oud zijn en ik er daar nog relatief ongehavend uitzie, ofzo, mag het nog. Maar dan net. Het is niet alleen vanwege hun eigen schaamte dat ze me het verbieden, het is ook om mij te beschermen, zeggen ze.
Het schijnt een leuk tijdverdrijf in hun beider vriendengroepen te zijn om elkaars ouders online op te zoeken en dan de belachelijkste, gênantste foto’s, filmpjes, wat dan ook, tot meme te maken en elkaar en weet ik het wie nog allemaal, daarmee kapot te spammen. Hun vader werd een paar jaar geleden op een uiterst ongelukkig moment vereeuwigd door zo’n pasfotofotograaf. Hij zag het al bij het afrekenen, dit is niet goed, dit is helemaal niet goed, maar zei natuurlijk niks, want je zou maar zeggen dat dit echt een totaal mislukte foto is en dat hij zo niet tien jaar op officiële documenten wilde staan. Wat dus wel gebeurde. Hij moet het nog steeds doen met die foto waarop hij staat als een of andere oerwoudterrorist. Nog erger: hij heeft de foto gebruikt voor op de website van zijn werk en nou ja, je voelt hem al aankomen: het schorriemorrie vond de vader van R. online en nu is mijn arme man een stomme meme. Volgens mijn zoon liggen ze altijd slap om zijn hoofd dat meer weg heeft van een of andere net-gearresteerde doomsdayprepper die veel te lang omringd door veel te veel wapens in de Amerikaanse bossen heeft zitten haten op de overheid van dat slappe thee-aftreksel Biden, dan op een brave werknemer van een hbo-instelling in een provinciestad. En dan komt hij er nog genadig van af, wordt mij verzekerd. De vader van een vriendje van R. staat helemaal bovenaan de lijst van meest-dankbare slachtoffers om schaamteloze memes van te maken. De arme kerel is een ware fundgrube voor gratis puberleedvermaak en hij heeft het er helemaal zelf naar gemaakt, zegt zoon R. Had hij maar niet zichzelf moeten filmen terwijl hij dat online spel speelde. Een oude kerel met een grote bril die rage quit, scheldend op de 13-jarige kinderen tegen wie hij speelt: beter vermaak is er bijna niet. Dat hij tutorials online heeft gezet waarin hij piano’s stemt…tsja, zoiets is gewoon te goed om te laten liggen. De man is een ware legende geworden in de kleine community van zoonlief. Of dat positief is hangt denk ik af van wie je het vraagt.
Of ik dus alsjeblieft géén YouTube kanaal wil aanmaken, óók niet over zoiets sufs als boeken. NIET je eigen teksten gaan inspreken en grappig gaan proberen te zijn, mama. Alsjeblieft, wees verstandig. En al helemaal geen podcast. Om een of andere onduidelijke reden is dat zo’n beetje het ergste wat iemand van mijn leeftijd kan doen. Laat ik nu net precies dat van plan zijn: een podcast beginnen. Een paar luisteraars heb ik nu al in de pocket. Lekker.