Ik ben eens naar de Mediamarkt geweest om te vragen of ik mijn lijf kon inruilen voor een nieuw exemplaar. Het kon niet. Waarom niet, had ik gevraagd. Ben ik over de datum, is de garantie op? Het meisje had me van onder haar pony met grote zwartomrande ogen aangestaard. Ze had niks meer gezegd, alleen langzaam met haar hoofd geschud en toen had ze zich omgedraaid en dat was dat. Teleurgesteld was ik afgedropen, nog steeds opgezadeld met het oude lichaam vol levensbutsen. Voor elke jaarring een litteken en een rimpel. Wat te doen, had ik gedacht. Het oude appeltje dat ik was geworden omarmen en focussen op belangrijker zaken zoals wereldvrede en de kindertjes in Afrika? Zou ik me storten op vrijwilligerswerk, vluchtelingen chauffeuren naar hun tandartsafspraak of honden wassen in het asiel? Of moest ik op zoek naar een plek waar ze mijn vraag wél serieus namen, en zo ja, waar zou ik dan terechtkunnen?
Al scrollend op Het Internet werd mijn aandacht getrokken door een bedrijf dat Dermaloso Lichaamswerk heette. Volgens hun website waren zij ‘makelaars in lichamen en lichaamsonderdelen.’ Even was ik bang dat ik hier met orgaanhandelaren te maken had maar het bleek te gaan om ‘de bemiddeling tussen vraag en aanbod op het gebied van alles rondom het lichaam.’ En als er geen aanbod was maar enkel vraag dan hadden ze daar ‘passende oplossingen’ voor. Wat ik me daar bij moest voorstellen wist ik niet, ook niet bij bemiddeling tussen vraag en aanbod trouwens, maar mijn interesse was gewekt. Ik wilde immers van dit gehavende lichaam af, ik had veel te ruim geleefd in veel te korte tijd en de sporen daarvan waren goed zichtbaar en nu ik niet meer zo leefde wilde ik ook fysiek een nieuwe start maken. Ik kon me echter niet voorstellen dat iemand graag mijn omhulsel permanent wilde overnemen, dus ik zag weinig fiducie in dat ruilen. Geen twintigjarige zou genoegen nemen met mijn uitgeknepen theezakjes of rimpelige billen, mijn kangeroogordel. Tenzij er een zak geld tegenoverstond, misschien, maar die had ik even niet voorradig. Ja, ik was zeker geïnteresseerd in ruilen en ‘andere oplossingen’ en belde het nummer dat op de website vermeld stond.
‘Hallo, u spreekt met Chantal van Dermaloso Lichaamswerk. Hoe kan ik u helpen?’
‘Goedemiddag Chantal, je spreekt met Wanda Uffelen. Ik zou graag wat meer informatie willen over jullie diensten. Jullie bemiddelen in lichaamsruil? Hele lijven zo, hop, van mij naar iemand anders en andersom?’
‘Ehm, nee dat is niet hoe het gaat, doorgaans. Wel op onderdelen.’
‘Op onderdelen? U bedoelt dat het deels klopt wat ik zei?’
Chantal schraapte haar keel. ‘Nee mevrouw van Uffelen, dat bedoel ik niet. Ik bedoel dat er wel op onderdelen geruild wordt. Een paar borsten voor een hoofd, bijvoorbeeld. Of twee voeten voor een set billen.’
Dit moest ik even verwerken. Chantal vulde de stilte niet. Na enige tijd vroeg ik wat er precies bedoeld werd met ‘passende oplossingen’ bij enkel vraag en geen aanbod.
‘Ah,’ zei Chantal. Haar stem klonk nu heel dichtbij, alsof ze ineens al haar aandacht bij ons gesprek had en net nog haar teennagels aan het lakken was. ‘Dat komt veel vaker voor. Even tussen u en mij: het komt weinig voor dat we op het zelfde moment mensen in ons bestand hebben met een matchende vraag. Niemand wil oudere lichaamsdelen, een andere huidskleur, armen van een ander geslacht, om maar wat te noemen.’ Ze giechelde discreet. ‘Nou ja, bijna niemand. We krijgen soms eh…vreemde verzoeken binnen, maar daar gaan we niet op in. Dermaloso is een fatsoenlijk bedrijf dat bemiddelt tussen mensen die nieuwe lichaamsdelen willen omdat de oude niet meer volstaan, wij zijn geen morsig fetisjbureau. Als bemiddeling niet mogelijk blijkt omdat vraag en aanbod niet op elkaar aansluiten komen wij met een eh.. (weer dat schoolmeisjesgiecheltje) een passende oplossing.’
‘Ja,’ zei ik, ‘uitstekend.’ Ik begon ongeduldig te worden. ‘En die passende oplossing is?’
‘Simpel. Als u iets wilt en het is niet voorradig dan vragen wij u om op tijdelijke basis voor ons vrijwillig aan de slag te gaan. Meestal is dat als courier, u brengt goederen en soms mensen van A naar B en een enkele keer vragen wij u om een bepaalde periode diensten namens ons te verlenen.’
Ik kon niet zeggen dat ik het een helder verhaal vond. ‘Dingen en Mensen van A naar B brengen? U bedoelt als drugcourier of mensensmokkelaar? En diensten verlenen? Waar moet ik dan aan denken?’
Chantal giechelde voor een derde keer. Wat dacht ze, dat ze in een Japanse pornofilm schitterde? Ik wilde de telefoon hard op tafel slaan maar hield me in.
‘Wederom heel simpel. U zult minimaal een jaar, langer is mogelijk, lichaamswerk voor ons verrichten zonder betaling. U kunt dan denken aan uw lichaam inzetten om anderen te helpen of plezieren of uw lichaam inzetten om anderen uit te schakelen en daarna hun lichamen te rekruteren voor ons bedrijf. Als u uw termijn hebt volgemaakt kunt u uit ons magazijn nieuwe onderdelen uitzoeken ter waarde van de hoeveelheid punten die u heeft gespaard met uw vrijwilligerswerk. Hoe langer u voor ons werkt hoe meer punten u spaart en hoe meer u kunt uitzoeken. Simpel toch?’
Ik slikte.
‘Heeft u verder nog vragen?’
‘Nee, nee, voorlopig weet ik genoeg, ‘ zei ik en hing de telefoon op.