Als je eigenhandig beschikken kunt over de levens van miljoenen onschuldigen, mensen in werkkampen stoppen kunt omdat ze je niet moeten, willen dienen, niet jouw visie hebben, delen.
Als je in je eentje een oorlog beginnen kunt, onder valse voorwendselen een land aanvalt en jonge mannen jonge mannen die hun grond verdedigen doden laten kunt omdat je honger naar macht onverzadigbaar is.
Als je met leugens en misleiding burgers doden kunt, desinformatie verspreidt om mensen te manipuleren, monden snoeren kunt door te zeggen dat jij gelijk hebt en jij terug wil naar de grootmacht die jij ooit diende maar die jij nooit was.
Dan ben je zover losgezongen van deze wereld dat je beter af bent aan een touw, vastgebonden aan een heliumballon, dat wel, misschien, door de dampkring gebroken en dan zwevend boven alles wat je kapotmaakt en nog wilde maken en dat je dan ziet dat alles er nog is en was zoals het altijd was en al het megalomane moorden, de agressie, al het kleinemansgeweld, niets heeft opgelost. Je bent maar één, je bent niemand van jezelf en de aarde is nog wie ze was, maar dan met miljoenen mensen die rouwen om iets dat ze door jouw toedoen zijn kwijtgeraakt, voor altijd afgesneden van de ander, voor altijd verloren in zichzelf.
